ചില പ്രവേശന പരീക്ഷാ ഓര്‍മ്മകള്‍.

                                                                     ഇക്കൊല്ലത്തെ  കേരളാ പ്രവേശന പരീക്ഷാ ഫലങ്ങള്‍ പുറത്തു വന്നല്ലോ. രക്ഷിതാക്കള്‍ക്കും വിധ്യാര്തികള്‍ക്കും ഇത്രയധികം മാനസിക സമ്മര്‍ദം സമ്മാനിക്കുന്ന വേറെ എന്തെങ്കിലും സംഭവം ഉണ്ടോ എന്നറിഞ്ഞു കൂടാ. മെഡിക്കല്‍  ആണെങ്കില്‍  ആദ്യത്തെ അഞ്ഞൂറ് കുട്ടികള്‍ക്ക് മനസ് തുറന്നു ആശ്വസിക്കാം. കാരണം ഇന്നത്തെ നിലവാരം വെച്ച് ഏതാണ്ട് സൌജന്യം ആയി തന്നെ സര്‍ക്കാര്‍ മെഡിക്കല്‍ കോളേജില്‍ പഠിക്കാമല്ലോ. കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ ഞാനും കുടുംബവും ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ച് ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്, ഈ കടമ്പ  കടന്നു കിട്ടാനുള്ള  പ്രാര്‍ത്ഥന യും  ആയി.     ...

...തുടര്‍ന്ന് വായിക്കുക »

"പുത്തോ"യും ഞാനും.

         പുത്തോയും ഞാനും ഞാന്‍ അന്ന് രാത്രിയില്‍ ആലപ്പുഴ റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിൽ നില്‍ക്കുകയാണ്.മൈക്കിലൂടെ  ഒരു പെങ്കൊച്ച് അലറിവിളിക്കുന്നുണ്ട്‌,അറിയാവുന്ന ഭാഷയിലെല്ലാം,തീവണ്ടി വരാന്‍ സാധ്യതയുള്ള സമയത്തെ കുറിച്ച്. എനിക്ക് പോകേണ്ടത് രാത്രി പത്തു മണിക്ക് മംഗലാപുരത്തേക്ക് പോകുന്ന "മാവേലി" വണ്ടിയിലാണ്. അതിന്റെയും സാദ്ധ്യതകള്‍ മൈക്കിലൂടെ വരുന്നുണ്ട്. അതാണ്‌ നമ്മുടെ റെയില്‍വേ യുടെ പ്രത്യേകത. ഒന്നും അങ്ങോട്ട്‌ തീര്‍ത്തു പറയില്ല. വണ്ടി വന്നാലും വന്നില്ലെങ്കിലും അതിനുള്ള സാധ്യത നിലനിര്‍ത്തുക എന്ന ജോലിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു,മൈക്ക്കാരിക്ക്. അന്ന് ഇട ദിവസം ആയിരുന്നതിനാല്‍ യാത്രക്കാര്‍ കുറവായിരുന്നു.അപ്പോഴുണ്ട്,നെഞ്ച് വരെ കയറ്റി  മുണ്ട് മടക്കി കുത്തിയ ഒരു കുറിയ മനുഷ്യന്‍ വരുന്നു.കൂടെ രണ്ടു സ്ത്രീകളും ഉണ്ട്. സാധാരണ ആളുകള്‍ മുണ്ട് മടക്കി കുത്തുന്നത് അരയ്ക്കു വെച്ചാണല്ലോ?ഇതെന്താ...

...തുടര്‍ന്ന് വായിക്കുക »

"കവടു"വും ഞാനും

എന്റെ പ്രിയ നഗരം ആയ നാഗ്പൂര്‍ വാസക്കാലം.പതിനഞ്ചു വര്‍ഷത്തെ കേരളത്തിലെയും മൂന്നു വര്‍ഷത്തെ മധ്യ പ്രദേശിലെയും ഉദ്യോഗത്തിന് ശേഷം നാഗ്പൂര്‍ വാസം.നഗരപ്രാന്തത്തിലെ സുന്ദര ഗ്രാമം,"മഹാല്ഗാവ്".ഗോതമ്പ് പാടങ്ങളും സന്തര (orange)തോട്ടങ്ങളും അതിരിടുന്ന ഗ്രാമത്തിന്റെ നെഞ്ചിനെ പിളര്‍ന്നു കൊണ്ട് പോകുന്ന കൊല്‍ക്കാത്ത-മുംബൈ ഹൈവേ.കൃഷിപ്പണിയില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഗ്രാമവാസികള്‍.ഏതാണ്ട് എല്ലാവര്‍ക്കും അത്യാവശ്യം കൃഷി സ്ഥലങ്ങള്‍.നാട്യങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത ,നേരും നന്മ്മയും ഉള്ള ഗ്രാമീണര്‍.അവിടത്തെ കോടീശ്വരനായ കൃഷിക്കാരനെ കണ്ടാല്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പിച്ചക്കാരന്‍ ആണെന്ന്  തോന്നും.ഇത്രയും പണമുള്ള ഒരാള്‍ നമ്മുടെ കേരളത്തില്‍ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത്‌ ബെന്‍സ് വണ്ടിയില്‍ എന്കിലുമേ സഞ്ചരിക്കുകയുള്ളൂ."കവടു റാവത്ത്" ഈ ഗ്രാമവാസി ആണ്.ഏകദേശം ഇരുപത്തി അഞ്ചു  വയസ്സുള്ള കരുത്തന്‍ ആയ ചെറുപ്പക്കാരന്‍.ഞാന്‍ ഒരു വലിയ ഗ്രൂപിന്റെ ഫാക്ടറി...

...തുടര്‍ന്ന് വായിക്കുക »

ഒരു സര്‍പ്പദംശനം

പഠനം കഴിഞ്ഞു പ്രായോഗിക പരിശീലനം തുടങ്ങിയ കാലം.എണ്പത്    ആണ് കാലം.പരിശീലനം തിരുവല്ലായ്ക്കും ചെങ്ങനൂരിനും ഇടയില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു റോഡിലൂടെ നാല് കിലോമീറ്റെര്‍ ഉള്ളിലുള്ള ഓതറ എന്ന കു:ഗ്രാമത്തിലെ ഒരു വിനീര്‍ ഫാക്ടറിയില്‍.വിനീര്‍ എന്നാല്‍ നമ്മുടെ കടലാസ് പോലെ കനം കുറഞ്ഞ പാളി.അത് മരത്തില്‍ നിന്നും സ്ല്യ്സ് ചെയ്തു എടുക്കണം.ഇങ്ങനെ സ്ല്യ്സ് ചെയ്തു എടുക്കുന്ന വിനീര്‍ ആണ് വലിയ സ്റ്റാര്‍ ഹോട്ടലുകളിലും മറ്റും മോഡി കൂട്ടാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത്.വിനീറിനു സ്വന്തം നിലനില്‍പ്പില്ല.അത് സാധാരണ പ്ല്യ്വുഡില്‍ ഒട്ടിച്ചാല്‍ മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയൂ.പ്രകൃതി പരുപരുത്ത മരത്തിനു ള്ളില്‍ ഒളിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങള്‍ കണ്ടാല്‍ അന്തം വിട്ടു പോകും.അത്രയ്ക്ക് സൌന്ദര്യമാണ് തേക്കിന്റെയും ഈട്ടിയുടെയും മറ്റും വിനീറിന്.ഞങ്ങള്‍ പന്ത്രണ്ടു പേരാണ് അന്ന് പരിശീലനത്തിന് തുടക്കം ഇട്ടത്.എല്ലാവരും എന്ജിനീര്‍മാരും ആണ്.കമ്പനി...

...തുടര്‍ന്ന് വായിക്കുക »